Teoria tytułowej pamięci wody zakłada, że woda jest jak taśma magnetyczna, która gromadzi i przechowuje informacje. Powtarzające się doświadczenia człowieka, trudne i bolesne wspomnienia muszą być kiedyś wymazana, choć nie jest to łatwe.
Bohaterkami sztuki są trzy siostry, z których każda żyje swoim życiem. Nadchodzi jednak chwila, gdy muszą się znów spotkać – to pogrzeb matki. Każda z nich przeżywa ten dramat na swój sposób. Choć pozornie różne, wszystkie odczuwają potrzebę miłości, bliskości i niewymowny żal do rodziców. Czy w obliczu tragedii rodzinnej uda im się odnaleźć porozumienie? Czy można zapomnieć o krzywdach z przeszłości? Jak poradzić sobie ze śmiercią bliskiej osoby? „Pamięć wody” to sztuka, która nie tylko zadaje te pytania, ale też stara się na nie odpowiedzieć.
Spektakl jest opowieścią pełną dramatyzmu i zawiłości ludzkiego losu, a zarazem pogodną i pełną czarnego humoru. Tematyka nie należy do łatwych, a mimo to nie jest ani sztuczna ani nadmiernie patetyczna. Ciekawy scenariusz współczesnej brytyjskiej dramatopisarki Shelagh Stephenson, doskonałe dialogi, a także odpowiednio budowane emocje i ich różnicowanie sprawia, że sztuka na długo pozostaje w pamięci. Wszystko jest tu doskonale zbalansowane, a Matylda Paszczenko, Urszula Gryczewska i Katarzyna Cynke dały świetny popis umiejętności aktorskich.
